Οι Νεκρές

«Κάποια από τα γεγονότα που εξιστορούνται εδώ είναι πραγματικά. Όλα τα πρόσωπα είναι φανταστικά», προειδοποιεί τον αναγνώστη ο Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια, στις Νεκρές, προειδοποίηση ειρωνικά αινιγματική που ορίζει το αφηγηματικό πλαίσιο από την αρχή κιόλας του έργου.

Η πραγματική ιστορία των Ποκιάντσις, δυο τσατσάδων που κατηγορήθηκαν για την απαγωγή, τον φόνο και τη συγκάλυψη του φόνου πάνω από είκοσι κοριτσιών, αποτελεί τη βάση της αφήγησης, η οποία δομείται γύρω από τον χαρακτήρα του Σιμόν Κορόνα, εραστή της Σεραφίνα Μπαλάδρο, της μιας εκ των τσατσάδων. Ο Σιμόν, έπειτα από μια «παθιασμένη» και προμελετημένη από μεριάς της Σεραφίνα συνάντηση, κατά τη διάρκεια της οποίας ο ίδιος δέχτηκε σαράντα οχτώ πυροβολισμούς, χωρίς να γρατζουνιστεί καν, αποφασίζει να αποκαλύψει τη συμμετοχή του σε έναν από τους φόνους. Από το σημείο αυτό και μετά, ακολουθώντας το νήμα των καταθέσεων, των δικαστικών πράξεων, των αστυνομικών εγγράφων και της δικής του φαντασίας, ο Ιμπαργκουενγκόιτια δημιουργεί ένα από τα πιο συνταρακτικά αφηγήματα της μαύρης πραγματικότητας.

Η αποστασιοποιημένη ματιά του συγγραφέα (ο οποίος αρνείται να θεωρήσει τον εαυτό του ιδιοκτήτη κάποιας αποκλειστικής αλήθειας και να οχυρωθεί πίσω της), το διαβρωτικό μαύρο χιούμορ και η προβοκατόρικα ειρωνική αποτίμηση θεσμών και αξιών, κατατάσσουν το έργο στα σημαντικότερα δείγματα της λατινοαμερικάνικης καλτ λογοτεχνίας.