Αδέσποτες Σκύλες

Πόρνη. Γυναίκα. Φοιτήτρια. Γυναίκα. Θεούσα. Γυναίκα. Σικάρια. Γυναίκα. Πατρόνα. Γυναίκα.

Ηρωίδες καθημερινές, πληγωμένες, αλλά συγχρόνως αποφασισμένες για όλα. Αδέσποτες σκύλες, σε μια πόλη που τις καταβροχθίζει. Σε ένα νεκροταφείο ροζ σταυρών, η Γιουλιάνα, η Κοστάνσα, η Τσίνα, η Ρεχίνα κι άλλες μαζί –όλες–, προσπαθούν να βρουν τον δικό τους θεό, πριν γίνουν θύματα· πριν βρεθούν διαμελισμένες, βιασμένες, ξεσκισμένες, πριν γίνουν «το σώμα μιας γυναίκας», «μια γυναίκα ακόμα».

Δεκατρείς ιστορίες συνθέτουν το ντεμπούτο της Μεξικανής Ντάλια δε λα Σέρδα που ιχνηλατεί τις ζωές γυναικών παγιδευμένων στην μεξικάνικη πολιτική βία, με λόγια της ίδιας. Από την παντοδύναμη κόρη ενός αφεντικού καρτέλ μέχρι το θύμα μιας τρανσφοβικής γυναικοκτονίας, από ένα σπίτι γεμάτο γεροντοκόρες μοδίστρες μέχρι μια κοσμική που υποστηρίζει τον πολιτικό σύζυγό της, όλες οι ετερόκλητες αυτές ηρωίδες «θα λάβουν μια μεταθανάτια ανάσα, λίγο αφότου τις κάνουν να σιωπήσουν» (María Ovelar, 20minutos) και θα εφεύρουν νέους τρόπους για να αντέξουν και να ζητήσουν εκδίκηση…

Με γλώσσα ενδόμυχη, αστεία, καυστική, σκληρή, χειμαρρώδη, που χτυπά βάναυσα, γιατί μόνο έτσι είναι αληθινή, η συγγραφέας σκιαγραφεί τις αποχρώσεις του σύγχρονου φεμινισμού, που διατρέχουν όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλες τις παράλληλες πραγματικότητες, στην πατρίδα της –και όχι μόνο–, τροφοδοτημένες από τον ρατσισμό, τον ταξισμό, την υποχρεωτική αρρενωπότητα και την κρατική εγκατάλειψη.

Εμπειρίες γυναικών που ιστορικά έχουν μείνει αόρατες, σχέσεις, ανισότητες, φτώχεια, περιθωριοποίηση, ατιμώρητος μισογυνισμός και βία αποτελούν τη ραχοκοκαλιά των ιστοριών που αφηγείται, με τρόπο άλλοτε ωμό και κυνικό και άλλοτε ξεκαρδιστικό, η δε λα Σέρδα στο βιβλίο της, αδιαφορώντας για τους κανόνες των δημοφιλών ειδών, ίσως μάλιστα προσπαθώντας μαχητικά να τους ανατρέψει, να δημιουργήσει το δικό της σύμπαν με μότο «Μαύρο ή άσπρο. Με εμένα ή εναντίον μου. Με τον θεό ή με τον διάβολο».