Τέκνα, Γονείς και Χιμπατζήδες

Η ζωή για άλλα έμοιαζε να προορίζει τον Γιοάνες, έναν πολλά υποσχόμενο, όταν ξεκινούσε την καριέρα του, μηχανικό. Σήμερα, όμως, αρκετά χρόνια αργότερα, η σταδιοδρομία του μοιάζει να βαδίζει επικίνδυνα προς ένα άδοξα πρόωρο τέλος. Τα πράγματα κάνει ακόμα χειρότερα η οικονομική εξάρτηση από τον πληθωρικό και καταπιεστικό πεθερό του. Και κάπως έτσι ο ίδιος και η οικογένειά του θα βρεθούν στο Μεξικό για να παραστούν στον τραγελαφικό γάμο του τελευταίου με την αναπόφευκτη νεαρά ύπαρξη. Ένας τροπικός τυφώνας και ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα με θύμα έναν μυστηριώδη χιμπατζή θα αναγκάσουν τον Γιοάνες να χωριστεί προσωρινά από την οικογένειά του και να αναζητήσει μόνος του καταφύγιο απ’ τον τυφώνα. Στον δρόμο θα έχει μια αναπάντεχη συνάντηση: Έναν παλιό του καθηγητή τον οποίο ο Γιοάνες, δίκαια ή άδικα, θεωρεί υπεύθυνο για την απογοητευτική πορεία της ζωής του, καθώς, στα χρόνια που μεσολάβησαν:
Ο καθηγητής μετατράπηκε σε ένα δοχείο, στο οποίο άδειαζε τον θυμό και τη μνησικακία του. Κι όσο το δοχείο σιγά σιγά γέμιζε και το περιεχόμενό του πύκνωνε μέχρι που στο τέλος πέτρωσε, ο καθηγητής έπαψε να είναι ένα συναισθηματικό τρικ, μια αυτοαπαλλακτική φαντασίωση, και μετατράπηκε στον μοναδικό και αληθινό ένοχο για ό,τι κακό συνέβαινε στη ζωή του Γιοάνες.
Με τον τυφώνα στο κατόπι τους, έγκλειστοι στο πνιγηρό τους καταφύγιο, τα πράγματα που θα ειπωθούν και θα γίνουν, θα επιβεβαιώσουν το εύστοχο παράθεμα από τον Τρίτο Άνθρωπο του Γκράχαμ Γκριν, στην προμετωπίδα του βιβλίου: Ένας άνθρωπος δεν αλλάζει επειδή ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα για αυτόν. Συνεχίζει να είναι ο ίδιος.
Ενώ η τραγική λύση του δράματος θα καταστήσει σαφές ότι ο άνθρωπος εξακολουθεί να είναι το ανηλεέστερο αρπακτικό στον κόσμο των θηλαστικών.
Το μυθιστόρημα απέσπασε το βραβείο Otras Voces, Otros Ámbitos 2012.